Kruitsnuiven voor beginners

Waterpistolen in noodpakketten

Wereldleiders!

De eenvoudigste manier voor de mens om held te worden is oorlog te voeren. Lig jij te rotten in je graf, dan krijg je een kruis, bloemen, soms je naam op een monument en dan komen er ook dankbaren om je te herdenken.

Kom daar maar eens om als je nog leeft!

Je wordt genaaid door je baas, je hebt te weinig geld om te zorgen dat je kinderen het beter krijgen dan jij en je vrouw wil eigenlijk van je af. De toekomst is de vlek die je constant ziet omdat je je inktpot hebt omgestoten.

Oorlog kan al je wensen vervullen. Je mag stelen, verkrachten, doden, je krijgt macht.

“Doe mij ook maar zo’n uniform?’’

Wat het kost?

“Het is gratis, mijnheer.’’

De mens zal altijd kiezen voor oorlog.

En ik?

Ik vind oorlog godverdomme noodzakelijk om te behouden wat ik - zij het steeds minder - heb: vrijheid.

“Hallo uniformen! Willen jullie alsjeblieft bommen gooien voor mijn vrijheid?’’

Ach, kijk die arme jongens en meisjes eens. Ze weten niet waar ik het over heb. Ze willen helemaal geen vrijheid. Ze willen voor en na het eten bidden, sommigen willen vijf keer per dag bidden. Sommigen liggen daarbij op de grond, sommigen slaan zichzelf. Sommigen bidden zelfs voor wereldvrede, maar de meesten bidden voor een cadeau aan zichzelf: “Mag ik alstublieft een mooie vrouw, God, die drie keer per dag met me naar bed wil? Mag ik alstublieft een huis, lieve God, want ik word gek van mijn moeder. Mag ik alsjeblieft, alsjeblieft vrede op de wereld, God, - en mag ik alstublieft een Tweede God, eentje precies als U, maar dan ééntje die van me houdt?’’

En dan het laatste gebed: “Geef mij vrijheid, Lieve Heer, maar dan een vrijheid waar ik niets voor hoef te doen.’’

En dan antwoordt God: “Ik zal jullie het allermooiste geschenk van het leven geven: de dood. Dan heb je alles in één.’’

“O, dank U wel.’’

Wat is Hij toch goed.

“Maar eerst wil ik van jullie 800 miljard euro voor een eventuele oorlog. En die 800 miljard gaan we lenen. Vinden jullie dat goed?’’ Dat zegt een ijskoud kutmondje dat mijn hele televisiescherm in beslag neemt.

Waarom weet ik, klootzak die ik ben, niet hoe je met geld om moet gaan en begrijp ik nooit iets van financiële constructies?

“Heer, ik bid voor gratis inzicht in geldconstructies, dank U wel, alstublieft.’’

Moet ik het nu toejuichen of niet?

Ben ik echt bang dat de Russen weer eens zin hebben in mijn voortuin te staan?

Willen ze mijn vrijheid opeten, mijn vrijheid kapot maken en mijn vrijheid liquideren?

Dat geloof ik niet.

Willen ze de vrijheid van Oekraïne opeten, Oekraïne kapot maken en de vrijheid in Oekraïne liquideren?

Dat geloof ik wel.

Ik wil nog een paar grote romans schrijven, Poetin wil nog een paar landen annexeren.

Ik wil graag Oekraïne helpen.

Maar ik wil niet, wat ik nu steeds hoor, dat we daarvoor geld moeten lenen waar anderen landen goede sier mee kunnen maken. Ik vind 800 miljard voor Oekraïne best, maar niet voor defensietuig voor ons.

Of klopt dit niet?

Ik weet het niet. Ik ben schrijver. Ik handel in woorden, niet in wapens. En erg succesvol met die woorden ben ik niet, want op het boekenbal werd ik niet uitgenodigd. Wel zag ik auteurs die al jaren geen boek meer hebben geschreven, wel zag ik televisiesterretjes die vermoedelijk nooit een boek lezen, wel zag ik op de foto’s van het boekenbal (elk jaar dezelfde foto’s, trouwens) roddeljournalisten die roddelvragen stelden: “Kan je nog een keer vertellen hoe Jan Mulder (voetballer, schrijver) jou heeft willen tongen, terwijl hij zijn broek uittrok en hij zijn vingers in jouw slipje duwde en hij zijn been over jouw linkerschouder slingerde terwijl zijn rechterbeen een erectie kreeg?” “Nou, daar zeg ik liever niks over.’’)

O, zo’n heerlijk feest, voor iedereen die geen schrijver is.

“En dan schakelen we nu over naar de talkshow om te praten waar we die 800 miljard vandaan halen om oorlog te voeren, want zoals u weet is de oorlog dichtbij. Heel dichtbij. Het wordt een hybride oorlog. U krijgt geen kogel in uw rug, maar u sterft aan dorst omdat Rusland de waterleidingen heeft afgesloten, u krijgt geen bom op uw hoofd, maar u sterft aan een overstroming omdat die Russen een virus in de dijken hebben losgelaten en u wordt niet geliquideerd maar pleegt suïcide by cop omdat Poetin via TikkieTok, Vreesboek en meer van dat moois uw onbewuste reinigt van al het kritisch vermogen, en u nog maar één oplossing ziet: “Ik dood mijn buurman want die is niet te vertrouwen, kijk maar hij doodt mij.’’

De mens is alle ziekten die het geval zijn.

De wereld is alles wat de mens ten val brengt.

“O lieve God, geef mij het vermogen dat ik weet hoe ik over de zaken moet denken.’’

Want weet u, lezer, ik denk als een egoïst, ik denk de gedachten die anderen die beter kunnen denken dan ik en die ik vertrouw, keurig hebben geformuleerd. Hoe kan ik me wapenen tegen een ‘Professor.’ Er zijn zoveel professoren… Heb je twee hoogleraren in hetzelfde vak, dan is de kans groot dat de één precies het tegendeel van de ander vindt. “Minder co2, er is geen co2-probleem. Meer windmolens, minder windmolens, meer wapens, minder wapens… Dank u, wetenschap, bemoeit u zich maar met wetenschap en laat de opinies maar over aan ons, schrijvers. Dat is mijn mening! Kost niets, kunt u niet laten liggen.

Maar eerlijk is eerlijk: mijn opinie zweeft als kraai boven mij en krast soms iets in mijn oor. Natuurlijk wil ik geen oorlog, natuurlijk wil ik vrede. Maar deze opvattingen schaar ik onder het kopje: goedkope moraal. En denk dan aan de wet: een goedkope moraal geeft goedkope opinies. Moeten we daar 800 miljard aan uitgeven? Hoe zeker zijn we dan van ‘Dit nooit meer?’

Ik wil van alle geweren wel gebroken geweertjes maken, ik wil graag in een mooie natuur ruim ademhalen, maar ik weet ook dat mijn zuchten oorlogszuchten zijn. De hypocrisie lekt hier uit al mijn openingen. Luistert u vooral niet naar mij! Luistert nu maar naar al die profs, dat doe ik ook. En van de aardigste en de beste steel ik zijn mening.

Ik groet u. Vergeet in uw noodpakket geen waterpistool te stoppen zodat u kunt denken dat u nog iets komt doen als de Rus onverhoopt toch in uw tuin staat. Bestrijd een illusie met een illusie!